KRYSTIAN – Technologie i innowacje

Przemysł papierniczy od bardzo dawna zużywa makulaturę jako surowiec do wyrobu papieru, jednak w ostatnich latach, na skutek dynamicznego rozwoju cywilizacyjnego, wystąpił duży wzrost produkcji wyrobów papierowych. Tendencja wzrostowa konsumpcji przyczynia się do wzrostu produkcji przy jednoczesnym wzroście ilości odpadów. Integracja Polski z Unią Europejską powoduje wiele zmian w polskim ustawodawstwie ekologicznym i wymusza konieczność pozysku i przerobu makulatury. Stanowi ona potencjalne źródło bardzo wartościowych włókien papierniczych, nadających się po odbarwieniu do wyrobu wysokogatunkowych papierów bezdrzewnych oraz celulozowych bibułek sanitarnych. 

Kluczowym zagadnieniem jest tutaj przygotowanie surowca jakim jest masa makulaturowa, który musi charakteryzować się odpowiednimi właściwościami – masa ta musi być odpowiednio zdyspergowana, odbarwiona i wybielona. Jest ona produktem rozwłókniania makulatury. Z tego powodu jest to półprodukt wtórny, jakościowo niejednorodny, zależny zarówno od rodzaju oraz stopnia zadrukowania i zanieczyszczenia papierów lub tektur, z których został wytworzony, jak i metody ich oczyszczania i rozwłókniania. Własności masy makulaturowej są zależne od własności surowca wyjściowego (makulatury), przy czym papier wyprodukowany z makulatury lub braku własnego jest zawsze słabszy niż sam surowiec, z którego włókna uprzednio już raz wysuszone tracą częściowo (20-40%) zdolność pęcznienia, warunkującą dobre związanie się włókien. 

Papier wyrabia się głównie z włókien roślinnych; jedynie nieznaczne ilości są produkowane z włókien zwierzęcych, mineralnych lub metalowych. Znajomość własności morfologicznych, chemicznych, fizycznych i fizykochemicznych włókien jest nieodzowna dla zrozumienia ich zachowania się w procesach technologicznych produkcji papieru oraz ich wpływu na własności gotowego wytworu.

Zobacz PDF